بیت الاحزان، بیت الحزن و کلبه احزان: خانه غم ها؛ اول بار در مورد حضرت یعقوب(ع) به کار رفته است؛ خانه ای که آن حضرت(ع) در آن می نشست و در فراق حضرت یوسف(ع) می گریست .
پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) و مصیبت هایی که بر اهل بیت(ع) وارد شد. بیشتر اوقات حضرت زهرا(س) با گریه همراه بود؛ گاه بر سر قبر پدر گرامی حاضر می شدند و مرثیه می خواندند و می گریستند و گاه بر مزار شهدای احد می رفتند و ناله می کردند به طوری که هیچگاه آن حضرت(س) را خندان ندیدند.
مطابق برخی گزارش‌ها، پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) و به دنبال تألّمات شدید روحی حضرت فاطمه(س) و نارضایتی از وضع موجود، امام علی(ع) مکانی را در قبرستان بقیع، برای ایشان ساختند تا در آن به عزاداری در ماتم پدر خود بنشینند. این مکان بیت الاحزان نامیده شد. آن حضرت(س) روزها با دو فرزند خود حسنین(ع) به بیت الاحزان می‌رفتند و هنگام غروب امیرالمؤمنین ایشان را به خانه برمی‌گرداندند. (ر.ک: ناسخ التواریخ، ج 4) معروفترین «بیت الاحزان» مکانی در جانب جنوبی قبر عباس بن عبدالمطلب در قبرستان بقیع است که «بیت الحزن» نیز نامیده شده است.