سفارش تبلیغ
صبا ویژن

یادداشتهای پراکنده

 

یکی از مشکلات امروزی بشر، اضطراب و فشارهای روانی است که عموم مردم با آن درگیر هستند. علی­ رغم تلاش انسان­ برای رسیدن به آرامش، هنوز نتیجه مطلوب عایدش نگردیده است؛ چرا که او آرامش را در رفاه و امکانات مادی جستجو می ­کند در حالی که خداوند یاد خود را مهم‏ترین عامل آرامش قرار داده است: «الَّذِینَ آمَنُواْ وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُم بِذِکْرِ اللّهِ أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ کسانی که ایمان آورده‏ اند و دل‏هایشان به یاد خدا آرام می‏ گیرد، آگاه باش که تنها با یاد خدا دل‏ها آرامش می ‏یابد.»(رعد، آیه28)

بدیهی است که مقصود از یاد خدا، تنها ذکر زبانی نیست. هر چند ذکر لفظی در انسان تأثیر دارد و موجب تلقین مفهوم آن واژه به دل می‏ شود؛ بی شک علاوه بر ذکر زبانی، ذکر قلبی نیز نیاز است تا با تمام وجود متوجه عظمت خداوند شده، حضور خدا را در همه جا و تمام حالات درک کند.

نام خدا بر لب، همانند آبیاری شاخه‏ درخت است که تنها گردگیری از آن می ‏کند، ولی یاد خدا در دل مثل آبیاری ریشه‏ درخت است که مایه‏ بالندگی و ثمربخشی  آن خواهد بود. ذکر حضرت حق دل را صیقل داده، انسان خاکی و مُلکی را به ملکوت متصل می سازد. او با کمال مطلق ارتباط پیدا می ‏کند و این ارتباط آرامشی بسیار لذت‏بخش به او می ­دهد.

هیچ کنجی بی دد و بی دام نیست                      جز به خلوتگاه حق آرام نیست

گر گریزی بر امید راحتی                             زان طرف هم پیشت آید آفتی

مولوی