روز قیامت، روز شمار، یوم الحساب:
گوییا باور نمی دارند روز داوری کاین همه قلب و دغل در کار داور می کنند
حافظ
به محشر داوری ها با تو دارم اگر شور تو در محشر نباشد
سعدی
روز حساب و داوری از باورهای اساسی ادیان ابراهیمی است؛ روز معینی که به حساب تمامی مخلوقات رسیدگی می‌شود. بنا بر آیات قرآن، در آن روز مردگان زنده می‌شوند و خداوند به حساب آنها رسیدگی می‌کند. برای حسابرسی، علاوه بر تجَسَّم اعمال، نامه عمل انسان ها ـ که تمام اعمال در آن ضبط شده است ـ به آنها داده می‌شود. کسانی که نامه اعمالشان را با دست چپ می گیرند، اهل دوزخ و آنان که نامه اعمالشان را با دست راست می گیرند، اهل بهشت هستند. گواهانی نیز که شاهد اعمال انسانها بوده‌اند، برای دادن شهادت حضور دارند. در آن روز اعمال انسان ها با پیشوایان دینی سنجیده می‌شود و کسی که اعمال و اعتقاداتش شباهت بیشتری با اعمال و اعتقادات ایشان داشته باشد، سعادتمندتر خواهد بود.
روز قیامت روز داوری خداست. خداوند در میان انسان ها حکم می کند و به تمام اختلافاتی که در دنیا داشتند، پایان داده می شود: «اللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ؛ خداوند در روز قیامت در مورد آنچه با یکدیگر در آن اختلاف می کردید، داورى خواهد کرد.»(حج، آیه69)
حدود هفتاد نام و وصف درباره قیامت، در قرآن مجید آمده است از جمله: یوم الدین، یوم القیامة، یوم الحساب، یوم الجمع، یوم الفصل، یوم الخروج، یوم الموعود و... به آن روز، قیامت کبری نیز گفته می‌شود، در برابر قیامت صغری و برزخ که بلافاصله پس از مرگ انسان آغاز می‌گردد و تا زمان قیامت کبری ادامه دارد.(ر.ک: فرهنگ معارف اسلامی، ج2، ص974 ؛ علم الیقین، ج2، ص1033)