یادداشتهای پراکنده

سپیده دم، شکافتن و جدا کردن، لحظه ­اى که نور گریبان ظلمت را مى ­شکافد و سر برمى ­آورد:

ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو            پیمانه خون شفق پنگان خون پیمای تو

مولوی

فروغ حسن تو را هست سوی حق روشن                که این صباحت آن آفتاب را فلق است

فیض کاشانی

فلق به معنى تمام موجودات زنده اعم از انسان و حیوان و گیاه هم آمده است، چرا که تولد این موجودات با شکافتن دانه و تخم و مانند آن صورت مى­ گیرد. در قرآن مجید آمده است: «إِنَّ اللَّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَ النَّوَى یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ مُخْرِجُ الْمَیِّتِ مِنَ الْحَیِّ ذَلِکُمُ اللَّهُ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ* فَالِقُ الإِصْبَاحِ وَ جَعَلَ اللَّیْلَ سَکَنًا وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ حُسْبَانًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ؛ خدا شکافنده دانه و هسته است، زنده را از مرده و مرده را از زنده بیرون مى ‏آورد. چنین است‏ خداى شما پس چگونه [از حق] منحرف مى­ شوید. [هم اوست که] شکافنده صبح است و شب را براى آرامش و خورشید و ماه را وسیله حساب قرار داده این اندازه‏ گیرى آن تواناى داناست.» (انعام، آیات 96ـ 95)