سیدرضا حسینی (سعدی زمان) در سال 1289 شمسی در تبریز چشم به جهان گشود. وی پس از اتمام تحصیلات مقدماتی، در حوزه طالبیه تبریز، به فراگیری ادبیات عربی، فارسی و علوم و معارف اسلامی پرداخت. از عنفوان جوانی، به حلقه تدریس استادان دینی راه یافت و در تاریخ، منطق، کلام، علم معانی و بیان و لغت مطالعات گسترده ای به عمل آورد. نخستین اشعار خود را در 14 سالگی سرود. حسینی سعدی زمان را به عنوان تخلص خود انتخاب نمود.
به دل محبت سلطان دین، علی دارم غلام شاه جهان ، «سعدی زمانم» من
سعدی زمان شامگاه روز یکشنبه 15 تیرماه 1365 پس از تحمل سال ها بیماری، در تهران چشم از جهان فرو بست و در جوار حضرت عبدالعظیم حسنی مدفون شد.
آثار او عبارتند از: کنزالحسینی، چهارده معصوم حسینی، لمعات حسینی، نجوم درخشان، آثار الحسینی، بهار بی خزان
عرض ارادت شاعر به ساحت قدس رضوی (به زبان آذری)
قربان اولوم جلالتیوه یا ابا الحسن چوخ شائقم زیارتیوه یا ابا الحسن
مین بیر آدیله آدلانوب ا... لاینام اسم رضادی مظهری بو آدلاری تمام
ای اسمی اسم اعظم حق، ای شه انام عاجزدی عقل مدحتیوه یا ابا الحسن
دنیانین اهلی رسمیدی یوخ شبهه و مقال شیرین آدی گلنده عسلدن وورار مثال
شیرین دور اهل عشقه عسلدن ولی وصال قربان اولوم حضرتیوه یا ابا الحسن
تلخین مثالینی عقلا زهریدن وورا عشاق ایچینده عکسینه اما عقیده وار
مین دفعه زهریدن آجیراقدور فراق یار یوخ منده تاب فرقتیوه یا ابا الحسن
آگاهیسن اوزون سن اَیا شاه ذوالکرم من عاشقم سنه، دیمه مداح و نوکرم
بیر آستانون اوپماقی مین خلده ویرمرم آند اولسون اوز امامتیوه یا ابا الحسن
بیگانه بلمز عشق غمین، آشنا بلر گیزلین رموزی عالم جهر و خفا بلر
قلبیم نجه یانور بیر اوزون بیر خدا بلر دل تشنه دور سقایتیوه یا ابا الحسن
سن مظهر جمال خدای عطوف سن کشاف هم و غم و کروب و لهوف سن
معروف سن بو اسمه امام رئوف سن جانلار فدا عطوفتیوه یا ابا الحسن
چوخدان دوشوبدی خسته گوگل اشتیاقیوه یاندورما بیر بیله منی نارفراقیوه
ایسته گلوم بهشتیدن اعلی رواقیوه ویرم قسم رضایتیوه یا ابا الحسن
ای شاه ملک سلم و رضا، ایها الرضا نومید اولا گدای درون اولماسان رضا
باخ گور روادی ای شه اقلیم ارتضی من گلمیوم زیارتیوه یا ابا الحسن؟
سن شاه ماسوا، سنه من کمترین گدا شاهه گدانی بوش یولا سالماق دگُل روا
بیر باخماقون ایدر ایکی دنیامه اکتفا اولّام رهین منتیوه یا ابا الحسن
قبروندن اوتری گوگلوم اسور مثل برگ بید بیر سائلم قاپوندا سیه روی و مو سفید
ویرم قسم جوان بالاوا ایتمه ناامید قیل مفتخر عنایتیوه یا ابا الحسن
هجرونه گوز یاشیم قاریشوب قلب قانینه رحم ایله بو بلا کشین آه و فغانینه
ویرم قسم شها سنی معصومه جانینه ایسته گلوم زیارتیوه یا ابا الحسن
ای جود و بخشش و کرم و فضل معدنی اوغلون جواد جانینه ویرم قسم سنی
بیرده قوناق چاقور او گوزل قبریوه منی مشمول قیل کرامتیوه یا ابا الحسن
دلدن آلوبدی طاقتیمی درد فرقتون نیلوم نصیب اولموری فیض زیارتون
هر صبح و شام یاد ایدرم حال غربتون یانّام ملال غربتیوه یا ابا الحسن
فریاد و داد او وقتیدن ای خسرو حجاز مسموم ایلدی سنی مامون حیله ساز
بو فکریله که ایلیه بیر نوع سِترِ راز گَلدی سنون عیادتیوه یا ابا الحسن
گوز یاشلی عرض ایدردی که ای شاه محتشم بو بس دگل فراقون اولور مایه ی الم
طوس اهلی ایلوری منی بو امره متهم مه عاملم شهادتیوه یا ابا الحسن
مامون اگرچه قاتلیدی ای شه کِبار امّا حیالیدور گنه اول شوم کین شعار
اوز ایتدیقی خطاسینه ایلردی اعتذار آغلاردی حال رحلتیوه یا ابا الحسن
اما نه بی مروتیمیش شمر بیحیا جدون حسینین ایتدی بدندن باشین جدا
ووردی باشین جدایه همان غملی ماجرا اولدی سبب مصیبتیوه یا ابا الحسن
من نوکرم قاپوزدا، حسینی دی شهرتیم لایق دگل اگرچه بو درباره خدمتیم
اما بو بوش الیله گنه یوخدی وحشتیم گوز تیکمیشم شفاعتیوه یا ابا الحسن
جدون اوزی بیله بویوروبدی مفضله قرآندی اصل مدرکی، روشندی مسئله
واللهی قبریدن دوراجاقدی گله گله قائل اولان ولایتیوه یا ابا الحسن